Rozdział 9 "Jest ta­ka miłość, która nie umiera, choć za­kocha­ni od siebie odejdą. "

*Oczami Katniss*
Julie podnosi na mnie wzrok pełen bólu. Dziwnie się czuję. Mellark przed chwilą powiedział ,że mnie kocha w obecności swojej narzeczonej...
- To pewnie przez morfaline. - Przewracam oczami. Julie kiwa delikatnie głową.
- Pewnie masz racje. Peeta, kochanie, tak bardzo Ci współczuję. - Całuje go delikatnie w czoło.
- Julie, może lepiej idź się prześpij. Peeta potrzebuje odpoczynku a ty najwyraźniej go rozpraszasz. Ach, ta miłość. - Ostatnie zdanie mówię z ironią.
- Dobrze. Peeta, niedługo do Ciebie wrócę. Pamiętaj, kocham Cię. - Przelotnie całuje go w usta. Wstaje ze stołka i patrzy na mnie wyczekująco. Pewnie myśli ,że powiem jej ,że może tu zostać.
- Dobranoc. - Staram się brzmieć miło.
- Dobranoc. - Fuka. Zakłada płaszcz i wychodzi.
Siadam na stołku na którym przed chwilą siedziała Julie i chwytam Peete za rękę. Kładę głowę na jego ramieniu i zasypiam.

Budzi mnie cichy syk. Podnoszę głowę i widzę Peete który krzywi się z bólu. Wstaję ze stołka i idę po miskę. Jest w niej sama woda, w sumie trudno się nie dziwić. Wylewam ciecz do zlewu, biorę gąbkę i podchodzę do Peety.
- Masz, jak będzie Cię bardzo boleć ściskaj tą gąbkę. - Podaje mu przedmiot. Chłopak momentalnie z całej siły ją ściska. - Zaraz przyjdę, idę po śnieg. - Mówię szybko. Mellark stara się pokiwać głową ale zamiast tego głośno wrzeszczy.
Po paru minutach wracam ze śniegiem. Rozkładam ścierkę która była złożona na plecach blondyna i nakładam tam śnieg. Składam ją ponownie i siadam na stołku.
- Jak się czujesz? - Pytam odgarniając mu włosy z czoła. Oczywiście to pytanie jest retoryczne, jakby miał się czuć po dostaniu batów?
- Świetnie. - Lekko się uśmiecha.
- Świetnie? - Pytam zszokowana.
- Tak, świetnie. Nie mogło być lepiej. - Patrzę na niego pytającym wzrokiem. - Jesteś tu. - Mówi cicho.
- Jestem. - Uśmiecham się do niego. - A teraz śpij. - Całuję go w policzek.
- Nie jestem śpiący. - Mówi lekko ziewając.
- Właśnie widzę. Idź spać, cały czas przy tobie będę. - Wygodnie układam się na jego ramieniu. - Zawsze. - Wyszeptuję. Wtulona w ramie Peety zasypiam.

Czyjś szloch wyrywa mnie z objęć morfeusza. Mozolnie otwieram oczy i widzę płaczącą Julie.
- Coś się stało? - Pytam cicho by mnie obudzić Mellarka.
- Peeta... on... - Duka.
- Co z nim? - Uważnie przyglądam się jego plecom. Nic bardziej niepokojącego niż tego co ma na nich od wczoraj nie widzę.
- Zerwał oświadczyny. - Wybucha płaczem. - Katniss, proszę, powiedz ,że to przez morfalinę! - Błaga.
- Nie podawałam mu morfaliny od wczoraj. - Mówię uważnie przyglądając się jego plecom. Chłopak odwraca się twarzą w moją stronę i posyła mi delikatny uśmiech. - To pewnie przez ból... Tak, to na pewno ból.
- Powiedział ,że mnie nie kocha. - Szlocha.
- To ból, mówię Ci. - Rzucam Peecie wymowne spojrzenie a on wydaje z siebie cichy syk. - Szew pękł... lepiej wyjdź. Widok zaszywanego ciała nie jest najprzyjemniejszy.  Zapłakana wychodzi z domu, siadam na stołek i odgarniam włosy z czoła blondyna
- To prawda? Co mówiła Julie? - patrzę na niego wyczekując odpowiedzi, ale chłopak zamiast odpowiedzieć spuścił wzrok i lekko się uśmiechną - Dlaczego?
- Nie mogłem jej okłamywać, próbowałem o tobie zapomnieć, ale gdy zobaczyłem cie w czwórce zrozumiałem, że sam siebie okłamuje, a co gorsza okłamywałem Julie. A co u twojego chłopaka?
- Rozstaliśmy się
- Naprawdę to sup... sprawa smutna - Lekko się uśmiecha. Nie chcąc dłużej ukrywać co czuje zaczynam czule za razem namiętnie całować chłopaka.
- I jak tam Pee.. - Do pokoju wchodzi Haymitch, a my jakby nigdy nic całujemy się dalej. Zanurzam palce we włosach blondyna, cały czas go całując.
- To ja wam nie przeszkadzam - Abernathy wychodzi z kuchni, a my nieprzestajemy się całować. Po chwili słyszymy czyjeś szepty, dlatego niechętnie odsuwamy się od siebie, a moim oczom ukazuje się Annie, Finnick, Effie i Haymitch. Mogłam się tego spodziewać.
- Co się tak patrzycie? - Zerkam na rudowłosą.
- Patrzymy na zakochaną parę, to kiedy dzieci? - Annie ciepło się uśmiecha.
- Mam zacząć opowiadać jak nie mogłam zasnąć w nocy bo tak wyłaś jak wilk do księżyca kiedy kotłowałaś się z Finnickiem? - Patrzę na rudowłosą z uśmiechem na twarzy, a ona zaczyna się rumienić.
- Może lepiej już pójdziemy - Zarumieniona wypycha ich z kuchni i zamyka drzwi za sobą.
- Naprawdę zerwaliście? - Peeta patrzy na mnie z lekkim uśmiechem.
- Tak, zerwaliśmy - Całuje go w policzek.
- A co z Johanną?
- Alex mnie z zdradził właśnie z nią - Patrzę na chłopaka, a on zaczyna mnie całować.
- Kochasz mnie. Prawda czy fałsz?
Odpowiadam
- Prawda. - Po tych słowach chłopak zaczyna mnie całować a ja zanurzam palce w jego blond włosach.
- Katniss, nawet nie wiesz jak bardzo Cię kocham. - Mówi kiedy się od siebie oderwiemy. Chłopak próbuje wstać ale uniemożliwiam mu to.
- Leż, każdy gwałtowny ruch grozi pęknięciem szwów. - Delikatnie głaszczę do po głowie. - Peeto, powiedz mi... czemu mówiłeś ,że napisałam do Ciebie te okropne rzeczy? - Pytam cicho.
- Dostałem takie SMS'y od Ciebie. Wiesz... ,że jestem nieudacznikiem ,że współczujesz Julie związku ze mną. - Spuszcza wzrok.
- Przecież ja nigdy nie napisałabym czegoś takiego do Ciebie. - Delikatnie całuję go w czubek głowy.
- Wiesz... nie jestem przekonany. Musisz rozwiać moje wątpliwości. - Figlarnie się uśmiecha. Wybucham głośnym śmiechem i lekko muskam jego usta. Delikatnie głaszczę go po karku nie chcąc sprawić mu bólu. - Katniss, co będzie po tym jak wyzdrowieję? - Pyta cicho.
- Nic, a co ma być? - Pytam zdezorientowana.
- Wrócisz do czwórki czy zostaniesz ze mną? - Patrzy na mnie z nadzieją.
- Nie wiem, Peeto. Jeszcze mamy trochę czasu na podjęcie tej decyzji. - Splatam nasze palce.
- Jeżeli nie wiesz, to jak wyzdrowieję, jeszcze raz dam się biczować. Zrobię wszystko żebyś tu została. - Patrzy na mnie z uśmiechem. Czuję ,że łzy napływają mi do oczu.
- Nie mów tak. Jak wyzdrowiejesz, zabiorę Cię na wakacje do czwórki. Tak czy siak musiałabym wrócić do czwórki po moje rzeczy. - Głaszczę go po policzku. - Ale żeby wyzdrowieć nie możesz się podnosić. - Przypominam mu.
- Na długo jestem uwięziony na tym stole? - Marudzi.
- Aż twoje rany na plecach się zasklepią.
- Nie da się zrobić czegoś żeby to przyspieszyć?
- Mogę Ci je taśmą skleić. - Wystawiam język w jego kierunku.
- Jeżeli to pomoże mi wstać i Cię przytulić to ja jestem za. - Lekko się uśmiecha a jego piękne niebieskie oczy patrzą się w moje.
- Tęskniłam za tobą Peeta. Nawet jak byłam z Alexem, widziałam ciebie. Nawet nie wiesz ile razy chciałam ci to napisać
- Katniss, jeżeli ty tych SMS-ów nie pisałaś to kto? - Dokładnie mi się przygląda.
- A kiedy one zostały wysłane? - Patrze na chłopaka odgarniając mu przy tym włosy z czoła.
- Mój telefon jest w spodniach - Próbuje wyjąć telefon.
- Leż, ja wyjmę - Wsadzam rękę do kieszeni chłopaka i wyjmuje telefon. Wchodzę w SMS-y, to co tam było napisane przeraziło mnie.
- Naprawdę myślałeś, że ja mogłabym to napisać? - Patrze na chłopaka z niedowierzaniem.
- Dlatego próbowałem się do...
- Zaraz zaraz, przecież ja o tej godzinie brałam prysznic pamiętam, bo wtedy przyszedł ALEX. Nie no nie wierze, szperał w moim telefonie i to on ci to napisał nie ja! - Łapie się za głowę.
- Spaliście ze sobą? - Od razu posmutniał.
- Nie...nie mogłam - Całuję go w czoło i kładę głowę na jego ramie.
- Kocham cię Katniss, pamiętaj o tym - Jego głos jest taki czuły, nie wiem jak ja mogłam być z Alexem. Przecież on jest przeciwieństwem Peety, a to właśnie blondyn jest moim ideałem. Może po prostu chciałam przestać rozpaczać - tak ja tylko chciałam przestać rozpaczać i będę się tego trzymać.
- Ja ciebie też - Szepczę mu do ucha.
- Mówiłaś coś? - Lekko się uśmiecha.
- Słyszałeś
- A właśnie, że nie.
- Kłamca - Po tych słowach namiętnie całuje chłopaka. - Kocham cię - Szepczę mu prosto do ust, a chłopak styka nasze wargi.
- Katniss, ja i Finnick wracamy do czwórki - Do kuchni wbiega Annie. Nie chętnie odklejam się od ust chłopaka i patrze na dziewczynę.
- Zostaję - Szybko jej odpowiadam po czym kładę głowę na ramie blondyna. - Muszę powyjaśniać sobie parę spraw z Peetą - Całuje go w polik. Rudowłosa rusza wymownie brwiami po czym wychodzi.
- Co chcesz powyjaśniać? - Blondyn patrzy na mnie zdezorientowany.
- Po prostu chciałam zostać we dwoje - Uśmiecham się.
- Nie mogę się doczekać, aż zrosną mi się rany i będę mógł... - Przerywa wypowiedź figlarnie się uśmiechając. Czuję, że zaczynam się rumienić.
*Oczami Annie*
Zakładam kurtkę i buty, czekając przy tym, aż Finnick i Haymitch skończą pić bimber. Chyba jeszcze się naczekam.
- Finnick choć już! - Krzyczę.
- Już, jeszcze tylko kieliszeczek! - Zalany w trupa ledwo się wysławia.
- Albo jedziesz, albo zostajesz. Nie mam zamiaru czekać - Krzyczę po czym wychodzę trzaskając drzwiami. Stoję i przysłuchuję się co tam się dzieję. Słyszę czyjeś kroki zbliżające się do drzwi, pewnie Finnick. Słysze czyjś głos.
- Haymitch
- Finnick
Po tych słowach otwierają się drzwi a ja szybko się odsuwam.
- Podsłuchujesz!? Nie ładnie Annie, w domu dostaniesz kare - Kręci palcem. Przewracam oczami i odchodzę.
- Poczekaj, a gdzie..  Katniss? - Ledwo utrzymując się na nogach podbiega do mnie.
- Została z Peetą, a co będziesz tęsknił?  - Mówię ironicznie.
- Może, a co zazdrosna? - Ukochany lekko się uśmiecha, a ja przyśpieszam tępo.
- Annie stu... - Przerywa wypowiedź a ja słyszę jakby coś wielkiego walnęło w śnieg. Odwracam się a moim oczom ukazuje się Finnick, leżący twarzą w śniegu, wymiętym tyłkiem do góry i uniesionym jednym palcem jakby sygnalizował, że żyje. Wybucham niepohamowanym śmiechem. Tak się chichram, że nie jestem wstanie utrzymać równowagi, dlatego padam na kolana i śmieje się w niego głosy, a Finnick jak leżał tak leżał. Ledwo podnoszę się z kolan i podchodzę do męża.
- Żyjesz? - Dukam przez śmiech.
- Um...r...e.... p...z...z.y..h...y - Bełkocze mając twarz w śniegu.
- Podnieś ten łeb i powtórz - Dukam ledwo powstrzymując łzy ze śmiechu.
- N...e...o....e - Duka. Podchodzę do Finnicka i lekko kopię go w biodro, co powoduje jego upadek .
- Powtórz - Wycieram łzy które płyną przez śmiech.
- Nie mogłem podnieść głowy - Bełkocze.
- Wstawaj - Przewracam oczami pełnymi łez i odchodzę.
- Annie....Annie... Annie - Krzyczy.
- Co! - Odwracam się i odkrzykuje .
- Podnieś - Podnosi ręce i czeka aż go podniosę.
- Co ty baba czy chłop - Wybucham śmiechem.
- Baba - Unosi palec do góry.
- No niestety, ale ja nie znam żadnej Finnicki Odair -Dukam przez śmiech.
- Jaka Finnicka? - Bełkocze.
- W końcu jesteś baba nie? - Chichram się.
- No tak
- No więc, czego się czepiasz - Dukam przez śmiech i odchodzę.
- Annie.....Annie.....Annie.....Annie... - Krzyczy.
- Czego - Odwracam się.
- Podnieś żonę. No co ty Annie, żony nie podniesiesz? - Podnosi ręce do góry.
- Żona wstawaj i nie gadaj - Odkrzykuje i odchodzę. Po niecałej chwili, "Finnicka" tak od dziś będę go przepraszam -  ją nazywać. 
- No wiesz ty co, żeby żonie nie pomóc? Co z ciebie za mąż! - Obejmuje mnie bo ledwo trzyma się na nogach. Po trzydziestu minutach drogi i około stu upadkach Finnicki, ledwo żywa dochodzę na miejsce, a o Finnickusi nawet nie wspomnę. Wchodzimy na poduszkowiec, a Finnicka rzuca się na mnie
- Żona che dzidziusia - Kładzie mnie na sofę po czym kładzie się na mnie i zaczyna rozbierać.
*Oczami Katniss* 
Siedzę przy Peecie który zasnął. Należy mu się chwila odpoczynku. Postanowiłam odblokować numer blondyna i SMS-y od niego. Wstaje ze stołka i po cichu idę po telefon. Wyjmuję urządzenie z kieszeni i wracam do kuchni. Siadam na stołku obok chłopaka i włączam telefon. Moim oczom ukazuje się 58 nieodebranych połączeń i 79 nieodebranych SMS-ów od Alexa. Postanawiam rozmówić się z nim raz a dobrze. Wstaje ze stołka i podchodzę do drzwi
- Gdzie idziesz? - Słyszę zaspany głos blondyna.
- Zaraz do ciebie wrócę, a ty idź spać - Wychodzę z domu, po czym wybieram numer do Alexa.
- Katniss zadzwoniłaś wreszcie! Przepraszam cię, poniosło mnie z tym całowaniem Johan...
- Zamknij się i posłuchaj. Przestań do mnie wydzwaniać i przestań do mnie pisać. Mam ważniejsze sprawy niż wysłuchiwania żałosnych przeprosin od Ciebie.
- Ważniejsze sprawy... Czyli tego nieudacznika Peete?
- To ty jesteś nie nieudacznikiem, nie on. Jesteś nędznym zerem rozumiesz! To, że stałeś w mojej obronie jak przyjechał rozumiem. Byłeś o mnie zazdrosny i martwiłeś się, ale żeby pisać z MOJEGO TELEFONU TAKIE SMS-y DO PEETY!!? to szczyt chamstwa!
- A co ja miałem zrobić, jak był ważniejszy on i SMS-y z nim, niż twój chłopak!?
- On w porównaniu do Ciebie mnie kocha!
- Kocha, czyli kochanie to mienie narzeczonej tak!? 
- On miał narzeczoną ale z nią zerwał dla mnie bo nadal mnie kochał i kocha szczerze! Nie pisz do mnie i nie dzwoń. W sumie to nie będziesz miał jak, bo blokuje połączenia i SMS-y od ciebie. Żegnam - rozłączam się i zanim zdąży cokolwiek zrobić blokuje go tak jak mówiłam, a odblokowuje połączenia i SMS-y Peety, żebyśmy mogli pisać i żebym mogła słyszeć jego głos.